Oudejaarsdag jongstleden reflecteerde ik kort terug op het afgelopen jaar. Welke tegenslagen heb ik gekend? Welke doelen heb ik bereikt? Wat voor nieuwe doelen wil ik stellen in het nieuwe jaar? Maar misschien nog wel belangrijker: wanneer was ik het afgelopen jaar het meest gelukkig? Voor mij was er één periode die eruit sprong en waarop ik intense blijdschap, vreugde en genot voelde die gepaard ging met een algehele zorgeloosheid, en dat was op de Spring.
In juli 2017 ging ik voor het eerst mee als begeleider op de zeilvakantie en wat een genot was dat! Na de eerste avond mijn mede begeleiders te hebben ontmoet, maakte ik de volgende ochtend iets wat zenuwachtig kennis met de vakantiegasten. Mijn zenuwen werden al snel vervangen door ontspannen gesprekjes en grapjes en vanaf dag één voelde ik mij thuis tussen deze lieve en vrolijke gasten. Mijn medebegeleider en fanatieke zeiler Bas zette elke ochtend de vaarroute uit. Aan de hand hiervan zeilden we naar leuke dorpjes, een gezellige beachclub of bijzondere lunchplek.
De gesprekken op de zeilboot varieerden van inspirerend tot hilarisch. Wouter deelde maandag even mee ‘dat hij een beetje neuskoorts had’. Op dinsdag hoorde ik twee vrouwelijke vakantiegasten tegen elkaar zeggen: ‘heb jij een vriend?’, waarop de ander antwoordde met: ‘nee, want ik heb een eenpersoonsbed’. Toen ik op woensdag een iets mindere zeildag had bij gebrek aan wind, zong Klaas het volgende zelfgemaakte lied voor mij:
“Hebt u ook altijd wat? Dan weer dit en dan weer dat? Dan weer zus en dan weer zo?
Val je steeds uit de boot, en kotst de poes weer op je schoot? Of zijn er ruiten zat in je
maillooooots?
Blijkt bij het vouwen van je vouwfiets, het helemaal geen vouwfiets te zijn?
Is je hazenwindhond in verwachting van de buurvrouw ’s konijn?
Zak je steeds door de vloer? Of speelt je zus de mandoline?
Maar dat komt gewoon, je hebt jouw dag niet vandaag…”
Ik speel het liedje nog af en toe af in mijn hoofd wanneer ik gewoon mijn dag niet heb of alles net wat anders loopt dan gepland. Ik beeld mezelf in met een NS boete omdat mijn vouwfiets in de trein geen vouwfiets blijkt te zijn (het zal je maar overkomen…). Het leert mij relativeren en maakt de vervelende dingen net altijd wat minder erg.
Naast het zeilen hadden we een winkel dag (die werd gedomineerd door de aanschaf van fidget spinners, TOP 100 CD’s en warme chocomel met slagroom), een levende bingoavond waarbij de vakantiegasten bij elk nummer opzoek moesten naar levende voorwerpen en een crazy-hair-day met gekke staartjes, hanenkammen en opstaande knotjes. Buiten de hilarische gesprekken en grappige spelletjes als ‘ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is chocoladebruin’ (het antwoord was haar eigen haarkleur) inspireerde de vakantiegasten mij enorm. Hun uitzonderlijke positieve kijk op het leven, doorzettingsvermogen, pure gesprekken en bijzondere warmte vond ik bewonderenswaardig.
Op de bonte avond werden we getrakteerd op onder andere live optredens van Krezip, moppen van Jandino Klaas en een romantisch duet van Gina en JP met ‘ik schrijf je naam in het zand’ (inclusief een real-life-zand-schrijf-sessie). Na heel wat biertjes, sterke kampvuur verhalen, dansoptredens, polonaises en valse-Andre-Hazes-meezing-sessies sloot Daniël de avond af met een bedankspeech naar de begeleiders toe. Naast dat hij vertelde te hebben bijgehouden hoe vaak hij met mij in het riet was gevaren (oepsie) omschreef hij hoe dankbaar hij en alle gasten waren voor de bijzondere vakantieweek die wij met elkaar hadden neergezet.
De zeilweek werd gekenmerkt door uitspraken als ‘niemand zei dat het leuk ging worden’, ‘je bent wat je eet’, ‘heb jij Jack Sparrow ooit nuchter gezien?’ en ‘ich liebe das leben – Günter’. Een uitleg of een toelichting hierop is eigenlijk onmogelijk… Net als dat het onmogelijk is om het afscheidsgevoel te omschrijven na deze bijzondere week van verbondenheid. Het beeld waarbij Gert-Jan (een mede begeleider) de volgende dag door een wave van geëmotioneerde vakantiegasten werd uitgezwaaid staat nog steeds in mijn geheugen gegrift.
De Duitse schrijver Werner Mitsch zei ooit: ‘Geluk kun je alleen maar behouden als je het doorgeeft aan anderen’. Wat hebben wij veel geluk aan elkaar doorgeven die week! Tegenwoordig zijn we allemaal bezig met persoonlijke ontwikkeling, mindfullness, ‘the subtle art of not giving a fuck’, #fitgirls, bewust leven, het vinden van de juiste balans enzovoorts. Ik wil jullie allemaal adviseren: ga mee met de Spring. Een week van puur geluk, daar kan geen mindfullness-cursus, zelfhulpboek of #fitgirl training tegenop!